Gupiki - ryby dla początkujących.

Gupik potocznie nazywany pawim oczkiem należy do rodziny, piękniczkowatych Poecilidae. Po raz pierwszy jej naukowy opis ukazał się z rąk naukowca Petersa. Nazwę rybki zawdzięczają angielskiemu duchownemu, który jako pierwszy sprowadził je do Europy Johna Guppy’ego. Skąd pochodzi? Dokładnie nie wiadomo. Naukowcy zajmujący się specjalistycznymi badaniami twierdzą, że z wysp Trinidadu, Martyniki i St.Thomas. W XIX wieku ryba ta była masowo rozprzestrzeniana w krajach Afryki, Azji, obydwu Ameryk. Powodem jej niesamowitej popularności była jej żarłoczność. Zjadała ona potężne ilości larw komarów zapobiegały ich rozwojowi, a co za tym idzie rozprzestrzeniania się malarii. Mówi się, że ta rybka uratowała życie dziesiątek tysięcy osób. Kiedy zaś rozpoczęła się jej kariera akwariowa? Nie wiem, lecz do dziś jest bardzo popularną rybą polecaną szczególnie tym hodowcom, którzy zaczynają swoją karierę lub zakładają akwarium w celu ozdoby mieszkania, a nie mają czasu zajmować się tymi stworzeniami.Są to małe rybki, które są bardzo lubiane przez rzeszę akwarystów. Dlaczego? Ponieważ między innymi bardzo łatwo się rozmnażają i są mało kłopotliwe, jeśli chodzi o ich utrzymanie. W naturze bardzo łatwo jest określić różnorodność płciową gupików. Samce są chude, wzorzyste i z pełną gamą kolorów. Ich długość dochodzi do 3 cm w hodowli akwarystycznej czasami do 4 cm, ponieważ mają dłuższe i pokaźniejsze ogony. Samice różnią się tym, że mają spiczasty pyszczek i zaokrąglony brzuch, zaś rozmiary ich długości dochodzą do 6 cm. Po za tym mają krótsze płetwy i na ogół są skromniej ubarwione. Naturalnym ich kolorem jest kolor szarosłomkowy z białym spodem głowy i brzuchem. Samce tylko na swoim ciele i na płetwie ogonowej posiadają wzór. Tworzą go kolorowe plamy ciemne kropki i poziome kreski. Płetwa ogonowa u samca przybiera duży i różnorodny kształt, zależny od odmiany. Płetwa grzbietowa posiada charakterystyczne ostre zakończenie. Płetwa odbytowa jest przekształcona w wąski i ruchomy pas. Służy, jako system zapładniania u wszystkich żyworodnych piękniczkowatych..

Z całą pewnością mogę stwierdzić, że opisywane rybki mogą wspaniale prezentować się do akwarium ogólnego i przede wszystkim najlepiej będą tam pasowały. Dobierając ryby do naszych pawio oczek należy pamiętać o dwóch szczegółach;

*nie wolno umieszczać ryb o dużych rozmiarach, ponieważ mogą uznać gupiki za bardzo dobry pokarm,

*nie wolno umieszczać ryb, które będą objadać wspaniałe ogony gupików.

 Ja osobiście polecam takie ryby jak: Danio, kardynałki, łagodne żyworódki, prętniki, gurami oraz małe zbrojniki. Nasza ryba nie jest dość wymagająca, jeśli chodzi o warunki, jakie mają panować w akwarium. Należy jednak pamiętać o kilku podstawowych rzeczach. Mianowicie zaczynając od wielkości zbiornika, najodpowiedniejszym będzie 50-60 litrowy. Podłożem może być kilku-centymetrowa warstwa żwiru wraz z ozdobnymi kamieniami czy korzeniami. Zadbajmy o dobre oświetlenie w zbiorniku i prawidłowo działający filtr z grzałką. Aby nasze akwarium dobrze się prezentowało powinniśmy umieścić rośliny. Nie chodzi tu tylko o względy estetyczne, ale m.in. o bezpieczeństwo naszego przyszłego narybku. Gupiki lubią od czasu do czasu podskubać sobie jakąś roślinkę, dlatego z tych bardziej delikatnych rezygnujemy. Fachowcy w branży akwarystycznej zdecydowanie polecają do takiego rodzaju zbiornika rzadko spotykane paprotnice i wgłębkę wodną. Przykłady innych dobrych roślin: nurzaniec śrubowy, strzałki, zwartki, bakopy, ludwigie. Jeśli chodzi o warunki wodne ryby nasze są tolerancyjne, lecz nie wolno nam przesadzać z tymi warunkami. Powinniśmy zachowywać stałe parametry wody. Gupiki wytrzymują temperaturę w granicach od 16 do 35’C. Odpowiednią temperaturą, w której najlepiej będą się rozwijać to 22-26’C. Gdy będziemy trzymać nasze rybki w zimnej wodzie zaniknie im kilka cech. Np. cecha rozmnażania czy tracą kolory, są również podatne na choroby. Odczyn wody powinien być zbliżony do obojętnego, lekko zasadowy (7,0-7,5 pH). W niektórych pismach przeczytałem, że przy hodowli gupików do ich wody należy dodawać sól. Najlepiej, aby ona była morska, lecz jak nie mamy może być kuchenna. Proporcja soli wynosi jedna łyżeczka na 10 L wody. Gupiki powinny mieć stale czystą wodę. Jak wiemy wszystkie ryby gatunku żyworódki wydzielają duża ilości szkodliwych toksyn, dlatego powinniśmy w swoim akwarium założyć filtr biologiczny. Do tego raz w tygodniu powinniśmy wymienić 30% wody, aby była ona świeża.

W skład ulubionego menu gupików wchodzą larwy owadów podawane żywe i mrożone. Bardzo lubią jeść też plankton, serce wołowe skrobane, sztuczny pokarm poczynając od suszonego planktonu kończąc na specjalistycznych karmach dla gupików.

To, co wielu hodowców ceni u gupików jest prostota rozmnażania. Zapłodnienie następuje w ciele samicy. Dlatego jak sama nazwa wskazuje żyworodne rybki małe powstają przez wyklucie się z jaj w momencie porodu, co sprawia, że w naszym akwarium widzimy już mały narybek. U samców, gdy dokładnie się przyglądając widzimy zamiast płetwy odbytowej narząd kopulacyjny. Gdy pod lupą będziemy obserwować narząd płciowy samca dostrzeżemy, że jego koniec jest haczykowaty po to, aby zakotwiczył się w samicy, co będzie ułatwiało zapłodnienie. Dobrze zadbane samce i będące w odpowiedniej kondycji dążą prawie nieustanie do kopulacji. Zaloty wyglądają tak, jak ,,popisywanie się” przed partnerka. Trwa to tak długo, aż samiec zbliży się do samicy i z doskoku wprowadza końcówkę gonopodium do otworu płciowego samicy. Tam aplikuje pewną dawkę nasienia, które częściowo zapładnia jaja, a częściowo zostaje magazynowane. Takie nasienie w postaci porcji może być gromadzone i gotowe do użycia w samicy około 1 roku. W tym czasie partnerka może wydać na świat kilka miotów narybków, lecz za każdym razem coraz mniej pokaźne ilościowo. Okres ciąży u gupików trwa od 3 do 6 tygodni. Wszystko to jest uwarunkowane warunkami panującymi w zbiorniku. Przeważnie trwa około 30 dni. Warto dodać, że samica zaraz po urodzeniu młodych zjada je. Dlatego powinniśmy zadbać o to, aby po urodzeniu jak najszybciej odizolować ją od młodych. Nie konieczne jest takie rozwiązanie, gdy w naszym akwarium jest bardzo dużo roślin rozłożystych. Powoduje to, że narybek może łatwo się schować. Ale jest większe prawdopodobieństwo ze więcej młodych nie przetrwa. Młode rodzą się w nocy albo nad ranem. Młode gupiki szybko rosną. Odżywiane odpowiednią karmą i żyjącymi w odpowiednich warunkach szybko wkraczają w świat dorosłości.

Pawie oczko należy do gatunków drobnych, gdzie samice są małych rozmiarów. Samce są miniaturowe. Istnieją w Meksyku gupiki, których samce są większych rozmiarów niż samice. Zaś w Wenezueli odkryto gatunek gupików karłowatych. Dochodzą one do rozmiarów 3 cm-samce i 1, 8 cm-samice. Wymieniłem sporo tutaj zalet. Starałem się określić, dlaczego hodowcy tak bardzo lubią je mieć w swoim akwarium. Można wnioskować , że większość z nich zaczynała właśnie od hodowli gupików i dlatego czują do nich duży sentyment.

Gurami

Chciałbym podzielić się z Państwem swoim doświadczeniem i spostrzeżeniami z hodowli tych okazałych rybek. Charakterystyka ogólna jest bardzo trudna, ponieważ poszczególne podgatunki są mocno zróżnicowane. Bardziej popularne w Polsce to: Dwuplamiste, Mozaikowe, Marmurkowe, Złote czy Olbrzymie. Charakterystykę zacznę od gurami olbrzymiego najmniej popularnego w Polsce spośród wyżej wypisanych. Gurami olbrzymi pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej. Występuje w wodach państw Tajlandii, Sumatry, Borneo i jeszcze wielu innych. Jego warunki naturalne nie są wymagające. W Azji zamieszkuje stawy, rzeki, bagna, podtopione lasy, kanały i ścieki. Dlaczego może żyć w właśnie takich zbiornikach pozbawionych prawie tlenu? Zagadka jest prosta. Należy do rodziny ryb labiryntowatych, czyli takich, które posiadają dodatkowy organ oddechowy nazywany labiryntem. W ten sposób skrzela unikają większemu bądź mniejszemu zanikowi (związane to jest z gatunkiem), a ryby w regularny sposób pobierają powietrze atmosferyczne z nad lustra wody. Ryba ta jest wyjątkowo smaczna. W Azjatyckich kuchniach jest ona wyjątkowym i tanim daniem. Azjaci trzymają je w przydomowych zbiornikach. Stanowi ona cenny posiłek pokarmowy wśród ludzi uboższych. Ryby młode i dorosłe zdecydowanie różnią się wyglądem. Ciała młodych osobników są silnie bocznie spłaszczone i lekko wydłużone. Płetwy brzuszne, tak jak u innych gurami mają postać długich wąsów. Odbytowa i grzbietowa zaś są przesunięte ku tyłowi i lekko zaostrzone. Barwa ich ciała jest rudobrązowa z zauważalnymi, biegnącymi pionowo, ciemniejszymi pręgami.

Starsza ryba już nie jest tak pięknie ubarwiona. Dojrzałe gurami nie jest atrakcyjne dla oka. Dlaczego? Jego ciało staje się zaokrąglone, przez to głowa wydaję się króciutka na tle tak dużego organizmu, posiada tak jakby na czole lekko widoczny guz, i duże niezbyt estetyczne wargi. Ubarwienie ciała nie ma już nic wspólnego z poprzednia barwą. Płetwy przechodzą z koloru pomarańczowego do koloru ciemnobrązowego. Taką barwę przyjmuje również tylnia część ciała oraz boki ryby. Na ciele wyróżniają się pojedyncze pojedyńcze połyskujące łuski. Znana jest też forma ksantoryczna o barwie kremowo złotej z ciałem silnie usianym czarnymi kropkami. Jak odróżnić samca od samicy? Bardzo łatwo. Samiec posiada o wiele bardziej zaostrzone płetwy grzbietową i odbytową.

Warunki naturalne, z jakimi te ryby się spotykają w Azji są czasami dla nich drastyczne, ale w nich żyją i pobierają z nich pokarm. Nikt nie wie ile dziennie ginie gurami w takich warunkach, dlatego dla dobra naszych ryb stwórzmy im takie warunki, na jakie zasługują i w jakich będą wspaniale się rozwijać. Młode osobniki są bardzo agresywne względem swojego gatunku, dlatego należy je hodować pojedynczo. Rozmiary takiego młodego rozbójnika dochodzą do 20 cm. Zapewniamy mu zbiornik duży około 200 L. Akwarium należy szczelnie przykryć tak, aby ryby, gdy będą pobierać pokarm nie przeziębiły sobie błędnika. Zbiornik powinien dobrze naświetlony światłem sztucznym i stać w miejscu dobrze nasłonecznionym. Ryba ta produkuje olbrzymie ilości metabolitów, co sprawia, że w naszym zbiorniku powinniśmy umieścić bardzo wydajny filtr. Ja w swojej hodowli nie stosuje wielkich filtrów, lecz filtry średnie - ale w kliku sztukach - jeśli chodzi o dorosłe gatunki. Dla młodego pojedynczego osobnika z pewnością wystarczy jeden duży filtr. Montujemy również grzałkę, która będzie podgrzewać wodę do 22-30’C. Twardość wody i odczyn nie mają większego znaczenia w hodowli tej ryby. Na podłoże dla tego gatunku stosujemy ciemny piasek lub żwir. Będzie on dobrze kontrastował z naszymi jasnymi rybami. Elementy dekoracyjne takie jak korzeń, czy kamienie lub kawałki drzewa umieszczamy już według własnego upodobania. Nie ma tu jakiś przeciwwskazań, o stosowaniu takich elementów. Ważnym czynnikiem jest duże pokrycie roślinami naszego zbiornika, ponieważ w naturalnym biotopie występuje taka roślinność.

Ryby te chętnie zjedzą sobie pokarm roślinny mogą one podskubywać nasze rośliny. Dlatego powinniśmy urozmaicać ich pokarm roślinami zielonymi. Jednak w porze tarła nie unikniemy podjadania roślin. W naturze gurami mają też styczność z roślinami pływającymi, dlatego też możemy takie umieścić w zbiorniku. Powinniśmy zasadzić rośliny w określonej części akwarium, zaś w innej pozostawić dużo wolnej przestrzeni. Będzie ona powodować, że częściej będziemy mogli oglądać swoje ryby, a one będą miały więcej miejsca do wzmożonego ruchu. Dorosłe osobniki nie są już groźne, dlatego można je umieścić z innymi gatunkami ryb zbliżonymi rozmiarami do gurami, aby nie stały się ich pokarmem. Zalecam też ze względu na zdolności produkcyjne ryb podmieniać tygodniowo 20% wody. Ryba ta jak wiadomo jest dosyć duża, dochodzi do rozmiarów 40 cm. Wiadomo, że też musi dużo jeść, ponieważ jest ona ogromnym żarłokiem. W naturze zjada chyba wszystko, co jej podejdzie pod pyszczek. W akwarium też nie wybrzydza. U mnie zjadałyby wszystko, co bym im podał, ale nie chce ryzykować choroby tak, więc polecam: larwy muchówek, dżdżownice, małe rybki, filety rybne, mrożonki, sztuczne płatki, granulki, tabletki, sałatę szpinak, parzony groszek, cukinie, marchewkę, pokrojone banany, winogrona, wiśnie, ziemniaki. Wśród wszystkich moich ryb jest wiele odważnych, które przyjmują pokarm wprost z ręki. Gdy posiadamy parę ryb, które zdolne są do rozrodu i mamy dość duży zbiornik tarło jest tylko kwestią czasu. Obydwoje rodzice budują gniazdo z roślin połączonych pęcherzykami piany. Gdy samica zniesie ikrę należy ją odłowić do innego zbiornika, zaś samiec będzie ziarenka ikry przenosił do gniazda. W sile wieku samicy można od niej uzyskać około 3500 jaj. Po dobie młode będą się już wylęgać i przebywać do około 5 dni w gnieździe. Samiec opiekę będzie sprawował nad nimi jakieś 2-3 tygodnie i należy go później odłowić, bo będzie chciał zjeść swoje młode. Po wyjściu z gniazda młode będą szukać pokarmu. Możemy im wtedy podawać w pył zmielony suchy pokarm lub np. drobny plankton. Gdy będziemy prawidłowo je karmić po kwartale będą miały około 3 cm długości zaś po roku 20 cm. Gurami olbrzymi należy do ryb wyjątkowo długo żyjących.

Zakladanie akwarium...

W poniższym artykule postaram się przybliżyć najważniejsze sprawy związane z zakładaniem akwarium przez początkujących akwarystów. Wiele osób rozpoczynających swoją przygodę z akwarystyką popełnia wiele błędów, które skutkują padnięciem ryb. Powoduje to zniechęcenie u początkującego akwarysty. Postaram się przybliżyć najważniejsze zagadnienia związane z pierwszymi krokami w pięknym hobby, jakim jest posiadanie akwarium w naszym domu.

Wybór miejsca pod akwarium.

Miejsce w którym znajdzie się akwarium powinno być wybrane na stałe, ponieważ późniejsza jego zmiana szkodzi rybom i roślinom oraz jest bardzo pracochłonna. Ustawienie zbiornika przy oknie (szczególnie od strony południowej) może przyczynić się do rozwoju kłopotliwych glonów w akwarium, a także powodować inne problemy. Osobiście uważam, że najładniej wyglądają akwaria ustawione w ciemnym pomieszczeniu i oświetlone światłem sztucznym. Akwarium należy ustawić na mocnym i stabilnym meblu, ponieważ duże akwarium waży bardzo dużo. Ponadto zbiornik powinien harmonizować się z wyglądem pokoju oraz stać w miejscu dogodnym do obserwacji. Akwarium nie może stać w miejscu, gdzie narażone będzie na pęknięcie, występują przeciągi i nagłe zmiany temperatury.

Jaka wielkość i kształt akwarium?

Kształt i wielkość zbiornika odgrywa zasadniczą rolę w dostępności tlenu, możliwości hodowli poszczególnych gatunków ryb i innych ważnych sprawach. Na zawartość tlenu w akwarium wpływ ma powierzchnia lustra wody, a nie jego głębokość. Większa zawartość tlenu w akwarium umożliwia hodowlę większej ilości ryb. Oczywiście wielkość zbiornika również ma wpływ na ilość zawartego w wodzie tlenu. Większe ryby zużywają więcej tlenu niż mniejsze. Ryby z wód chłodnych potrzebują więcej tlenu niż gatunki tropikalne. Poszczególne gatunki ryb preferują poszczególne strefy wody w zbiorniku. Strefę powierzchniową preferują gatunki, które żerują i pływają przy powierzchni np.: proporczykowiec. Strefę środkową zazwyczaj wybierają ryby ławicowe jak np.: neon innesam, brzanka sumatrzańska, zwinnik ogonopręgi. Strefę przydenną wybierają ryby takie jak np.:glonojad i kirysek panda. Przykładowo akwarium niskie z dużą powierzchnia dna najlepiej będzie się nadawało do hodowli gatunków preferujących dno akwarium. Wielkość akwarium ma również kolosalne znaczenie przy hodowli gatunków terytorialnych. Zbyt mały zbiornik przy hodowli gatunków terytorialnych może powodować ciągłe walki pomiędzy osobnikami o własne terytorium. Zbyt duża ilość ryb w zbyt małym akwarium to najczęstszy błąd początkujących akwarystów. Odpowiednio duży zbiornik to zdecydowanie jedna z najważniejszych spraw związanych z hodowlą ryb akwariowych. Pamiętajmy, że ryb akwariowych nie wpuszczamy zaraz po założeniu zbiornika. Każde akwarium wymaga pewnego czasu na „dojrzenie”.

Woda

W akwarystyce odpowiednia jakość wody odgrywa pierwszoplanową rolę. Dwoma najważniejszymi miernikami jakości wody jest pH (informuje czy woda akwariowa jest zasadowa, kwaśna czy obojętna) oraz twardość. Możemy je zmierzyć za pomocą specjalnych testów dostępnych w sklepach akwarystycznych. Poszczególne ryby wymagają konkretnych parametrów pH i twardości.

Sprzęt

Odpowiedni sprzęt odgrywa dużą rolę w prawidłowym funkcjonowaniu każdego akwarium. Poniżej postaram się przedstawić i opisać najważniejsze elementy potrzebne do założenia domowego akwarium.


Filtr – Urządzenie to oczyszcza wodę z produktów przemiany materii ryb, które zawierają amoniak oraz inne substancje trujące. Na rynku dostępnych jest wiele rodzajów i marek filtrów. Najprostszy podziałem jest wyodrębnienie filtrów zewnętrznych i wewnętrznych. Wydajność filtra dostosowuje się do wielkości akwarium. Filtry możemy podzielić również na mechaniczne lub biologiczne. Większość markowych łączy funkcję oczyszczania mechanicznego z biologicznym. Produkty przemiany materii usuwamy również poprzez częściową regularną podmianę części wody. W pochłanianiu azotanów, metali i dwutlenku węgla pomagają rośliny akwariowe.

Świetlówka – Światło jest niezbędne do procesu fotosyntezy u roślin akwariowych oraz umożliwia lepszą obserwację akwarium. Zazwyczaj oświetlenie akwarium powinno być włączone przez ok. 10 godzin na dobę. W żadnym wypadku światło nie może świecić prze całą dobę. Do oświetlania akwarium nie należy używać zwykłych żarówek, ponieważ wytwarzają zbyt dużą ilość energii cieplnej.

Grzałka akwariowa – Większość tropikalnych ryb do prawidłowego funkcjonowania potrzebuje odpowiednio wysokiej temperatury (ok. 25°C). Z tego powodu ogrzewanie akwarium jest niezbędne. Konkretną temperaturę możemy utrzymywać precyzyjnie za pomocą grzałki z termostatem.

Pompka akwariowa – Odpowiednia ilość tlenu odgrywa ważną rolę w zapewnieniu właściwych warunków w akwarium. Pompka wraz z rurką i kostką napowietrzającą powoduje ruch wierzchniej warstwy wody. Ruch powierzchni wody zwiększa wymianę gazową. Dzięki temu woda zawiera większą ilość tlenu i mniejszą ilość dwutlenku węgla.

 

Zakupując ryby akwariowe szczególną uwagę należy zwrócić na kilka następujących spraw:

- Początkujący akwaryści nie powinni zakupywać gatunków rzadkich, drogich i delikatnych.

- Nie kupujemy pojedynczych egzemplarzy ryb, które preferują ławicowy tryb życia.

- Nie należy zakupywać ryb, które niedawno pojawiły się w sklepie i nie przeszły kwarantanny.

- Zanim nabędziemy konkretny gatunek ryb należy dowiedzieć się jakie wymiary osiągnie dany gatunek po osiągnięciu wieku dorosłego.

- W żadnym wypadku nie należy zakupywać ryb wyglądających na chore.

- Ryby roślinożerne mogą zjadać rośliny w zbiorniku.

- Zakupujmy dany gatunek ryb pod warunkiem, że jesteśmy pewni, że posiadamy odpowiednie warunki na ich hodowlę.

- Ryby przenosimy w worku foliowym. Zanim wpuścimy ryby należy włożyć worek do akwarium, aby wyrównała się temperatura w worku i akwarium. Dzięki temu zabiegowi nie doznają szoku termicznego.

Mam nadzieję, że pomogłem osobom zakładającym akwarium i bardzo początkującym akwarystom. Zachęcam również do dodawania komentarzy, które pomogą każdemu kto chce założyć własne akwarium.

Pielęgnice

Nazwa pielęgnicy kojarzy nam się z spokojnym, łagodnym gatunkiem ryby akwariowej. Niestety są to tylko skojarzenia, a rzeczywistość jest inna. Polska nazwa rodzajowa odnosi się do bardzo silnie u nich rozwiniętej cechy opieki nad potomstwem. Większość dorosłych osobników rodziny pielęgnicowatych to ryby dość agresywne, terytorialne i awanturnicze w stosunku do innych obywateli naszych zbiorników najczęściej jednak do ryb tego samego gatunku. Niewielki procent tych ryb należy umieszczać w akwariach gatunkowych, ponieważ styczność z innymi rybami szczególnie tymi mniejszymi skończyłaby się dla słabszych śmiercią. Ryba tą w naturze możemy spotkać na dużych obszarach północnej części Ameryki Południowej. Najwięcej przedstawicieli tego gatunku spotkamy w rzece Amazonce i licznych jej dopływach. Należy do bardziej „elastycznego” gatunku, ponieważ łatwo przystosowuje się do warunków środowiskowych. Mowa tu m.in. o kwaśnych wodach lub mętnych i mulistych. Takie jest właśnie rodzime miejsce pielęgnicy, czyli Amazonka. W hodowli akwariowej ryby długością dochodzą do granicy 25 cm. Ciało przyjmuję różnego rodzaju ubarwienie, zależne od rodzaju gatunku. Ciało jest bocznie spłaszczone. Jest wysokie i w ogólnym zarysie wydaje się być owalne. Jeśli chodzi zaś o różnice miedzy samcem a samicą to napotykamy się na pewne trudności, ponieważ obie płci są podobne do siebie. Samce są z reguły nieco większe, bywają również wyraziście ubarwione. Można też zaobserwować, ale nie jest to normą, iż u samców na czole jest narośl tłuszczowa bardzo przypominająca guza. Samice są za to bardziej okrąglejsze i pełniejsze.

Akwaryści lubią tę rodzinę ryb, ponieważ mimo tak niezgrabnego wyglądu ryby ta poruszają się z niezwykła gracją. Normą dla tych ryb, jak już wyżej pisałem, jest agresja wewnątrzgatunkowa. Najlepszym rozwiązaniem będzie przetrzymywanie jednego osobnika z innymi rybami podobnymi warunkami gabarytowymi lub umieszczenie pary ryb w oddzielnym zbiorniku. Ten drugi rzecz jasna jest bardziej odpowiedni, jeśli chcemy otrzymywać od naszych ryb potomstwo. Ostatnio w literaturze fachowej ukazują się porady, iż należy zakupić 5-6 małych pielęgnic i czekać aż z nich dobierze się, choć jedna para. Gdy tak już się stanie należy odizolować inne osobniki. Akwarium, w którym znajduje się para ryb urozmaicamy rybami innego gatunku. To rozwiązanie przynosi podobno pozytywne skutki w hodowli pielęgnic, lecz ja jeszcze go nie wypróbowałem. Do hodowli pielęgnic powinniśmy zaopatrzyć się w zbiornik wielkości, co najmniej 240 l. Ryby te w naturze wysoko skaczą, więc należy się spodziewać prób wyskoków z akwarium, by to udaremnić powinniśmy nasz zbiornik uzbroić w stabilną pokrywę. W akwarium umieszczamy grzałkę z termostatem i bardzo wydajny filtr. Niezbędnym wystrojem naszego zbiornika są rośliny, dlatego montujemy silne oświetlenie. Na dnie naszego akwarium umieszczamy ciemne podłoże. Ma to zapewnić komfort psychiczny pielęgnicom, które wbrew pozorom należą do ryb płochliwych. Do tego celu, więc stosujemy ciemny piasek rzeczny albo żwir bazaltowy, który dobrze będzie spełniał rolę ciemnego podłoża. Ryby te często wzbogacają swój jadłospis pokarmem roślinnym. Dlatego dobierając do akwarium rośliny lepiej abyśmy wybrali te mocniejsze gatunki. Aby zapewnić rybom warunki zbliżone do naturalnych zaopatrzamy zbiornik w rośliny pływające. Zapewnią one im pół cień, który tak często występuje w naturalnych warunkach środowiskowych pielęgnic. Temperatura wody powinna wynosić w granicach 25-30 stopni C. Jej odczyn powinien być normowany między kwaśnym a lekko zasadowym. W miarę możliwości powinniśmy wymienić wodę raz w tygodniu - około ¼ całej ilości znajdującej się w zbiorniku. Pielęgnice są bardzo wrażliwe na znajdujące się w wodzie jony metali. Dlatego jeśli ktoś ukierunkowuje się na bardziej profesjonalną hodowlę, powinien zakupić dość kosztowny filtr osmozy. Wskazane też jest posiadanie wysokiej, jakości uzdatniaczy. Nie lekceważmy tego, ponieważ pielęgnice, które znajdują się w wodzie o dużej ilości jonów metali często popadają na różnego rodzaju choroby, które niekiedy powodują śmierć ryby.

Pielęgnice należą do ryb wszystkożernych. W naturze zjadają drobne rybki, bezkręgowce wodne czy rośliny. Jeśli chodzi o ich akwariowe odpowiedniki karmienie ich nie sprawia żadnych problemów. Do ich ulubionych pokarmów w jadłospisie należą posiłki żywe takie jak dżdżownice, rureczniki, ochotki. Zjadają suche płatki, granulki oraz pokarmy mrożone. Dodatkiem do ich menu są rośliny m.in. zielony groszek, szpinak siekany czy parzona sałata. Warto dodać, że większe okazy nie pogardzą małymi rybkami. Rozród, wg mnie i informacji przeczytanych w licznych książkach, nie należy do trudnych czynności w hodowli pielęgnic. Gdy już przychodzi czas na tarło ryby te stają się niezwykle agresywne. Nie możemy zapomnieć o wcześniejszym przeniesieniu pary tarlaków do osobnego akwarium. Woda powinna mieć około 28 stopni C, być kwaśna i miękka. Gdy już dojdzie do tarła, to od dobrze utrzymanych ryb powinniśmy otrzymać w granicach 400-800 sztuk jaj złożonych na liściach roślin, kamieniach czy bezpośrednio umiejscowionych na podłożu. Pielęgnice należą do gatunku ryb bardzo troskliwych. Samica czuwa bezpośrednio przy ikrze, zaś samiec pływa na około jej w dalszej odległości, strzegąc przyszłego potomstwa i samicy przed potencjalnym intruzem. Po około 3 dniach od złożenia ikry powinniśmy otrzymać młode rybki, które będą pływać w poszukiwaniu pokarmu. Dlatego też powinniśmy je karmić np. artemią, oczlikami czy drobnymi suchymi pokarmami. Podajemy im pokarm 2-3 razy dziennie. Im więcej pokarmu będziemy podawać narybkowi tym szybciej nam on urośnie.

Niektóre gatunki:

Pielęgnica szmaragdowa:

Pochodzi z rzeki Amazonki. Dorasta do 30 cm długości. Ciało ma ubarwione na żółto z zielonym połyskiem. Część głowy, podgardle, brzuch i płetwa grzbietowa mają kolor czerwony. Na boku tułowia znajduje się ciemna plama. Druga plama znajduje się u podstawy płetwy ogonowej. Dorosłe samce posiadają wyraźne wybrzuszenie na czubku głowy, lecz samiec dopiero dojrzewa około 2 lat. Ryby są wszystkożerne, lecz najbardziej odpowiada im pokarm zwierzęcy. Są agresywne tylko podczas tarła, więc ten gatunek można trzymać wraz z innymi rybami w akwarium ogólnym. Dekoracja zbiornika to odpowiednio dobrane podłoże i wkomponowane w nie różnego rodzaju korzenie. Warunki wodne - takie jak opisane powyżej.

Pielęgnica kubańska:

Jej ojczyzną są wody słodkie i słonawe środkowej i zachodniej części Kuby. Wygląd tych ryb jest niezwykle zróżnicowany. Kształt ciała wydłużony z masywną głową lub mocno wygrzbiecony z wysokim profilem głowy. Ubarwienie jest również zróżnicowane. Pierwsza wcześniej forma ma kolor srebrzysty z błękitnym połyskiem przeplatany smolistymi szeregami czarnych plam. Druga forma ma podobny kolor podstawowy, lecz ma dodatkowo czarne cętki ułożone równo na całym ciele. Osiągają długość do około 30 cm. Rzadko go można spotkać w polskich akwariach, jak i również w sklepach zoologicznych. Warunki hodowlane, pokarm i rozmnażanie zbliżone do opisanych powyżej.

Pielęgnica skośnopręga:

Naturalnym miejscem zamieszkania tego rodzaju ryb z rodziny pielęgnicowatych jest kontynent Ameryki Południowej a dokładnie dorzecza Amazonki i wody zachodniej Gujany. Niezwykła cechą ubarwienia jest ukośnie biegnący pas ciemnej barwy. Swój bieg zaczyna od otworu gębowego aż po płetwę grzbietową. Ryby też w górnej partii na płetwy ogonowej posiadają ciemna plamę. Dymorfizm płciowy jest dosyć widoczny. W akwariach możemy dochować się samca około 13-15 cm długości, zaś samice nie przekraczają 10 cm. Samce mają na czole charakterystyczne garby czołowe, dłuższe i ostrzej zakończone płetwy. Ogólnie w niewoli ryby te potrafią przeżyć nawet kilkanaście lat. Warto dodać, iż młode ryby możemy spokojnie trzymać w akwarium towarzyskim, natomiast dorosłe osobniki powinniśmy przenieść do akwarium gatunkowego. Zdarzają się niekiedy przypadki gdzie dorosły osobnik pielęgnicy żyje w akwarium towarzyskim nie robiąc krzywdy innym mieszkańcom akwarium.