Gurami

Chciałbym podzielić się z Państwem swoim doświadczeniem i spostrzeżeniami z hodowli tych okazałych rybek. Charakterystyka ogólna jest bardzo trudna, ponieważ poszczególne podgatunki są mocno zróżnicowane. Bardziej popularne w Polsce to: Dwuplamiste, Mozaikowe, Marmurkowe, Złote czy Olbrzymie. Charakterystykę zacznę od gurami olbrzymiego najmniej popularnego w Polsce spośród wyżej wypisanych. Gurami olbrzymi pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej. Występuje w wodach państw Tajlandii, Sumatry, Borneo i jeszcze wielu innych. Jego warunki naturalne nie są wymagające. W Azji zamieszkuje stawy, rzeki, bagna, podtopione lasy, kanały i ścieki. Dlaczego może żyć w właśnie takich zbiornikach pozbawionych prawie tlenu? Zagadka jest prosta. Należy do rodziny ryb labiryntowatych, czyli takich, które posiadają dodatkowy organ oddechowy nazywany labiryntem. W ten sposób skrzela unikają większemu bądź mniejszemu zanikowi (związane to jest z gatunkiem), a ryby w regularny sposób pobierają powietrze atmosferyczne z nad lustra wody. Ryba ta jest wyjątkowo smaczna. W Azjatyckich kuchniach jest ona wyjątkowym i tanim daniem. Azjaci trzymają je w przydomowych zbiornikach. Stanowi ona cenny posiłek pokarmowy wśród ludzi uboższych. Ryby młode i dorosłe zdecydowanie różnią się wyglądem. Ciała młodych osobników są silnie bocznie spłaszczone i lekko wydłużone. Płetwy brzuszne, tak jak u innych gurami mają postać długich wąsów. Odbytowa i grzbietowa zaś są przesunięte ku tyłowi i lekko zaostrzone. Barwa ich ciała jest rudobrązowa z zauważalnymi, biegnącymi pionowo, ciemniejszymi pręgami.

Starsza ryba już nie jest tak pięknie ubarwiona. Dojrzałe gurami nie jest atrakcyjne dla oka. Dlaczego? Jego ciało staje się zaokrąglone, przez to głowa wydaję się króciutka na tle tak dużego organizmu, posiada tak jakby na czole lekko widoczny guz, i duże niezbyt estetyczne wargi. Ubarwienie ciała nie ma już nic wspólnego z poprzednia barwą. Płetwy przechodzą z koloru pomarańczowego do koloru ciemnobrązowego. Taką barwę przyjmuje również tylnia część ciała oraz boki ryby. Na ciele wyróżniają się pojedyncze pojedyńcze połyskujące łuski. Znana jest też forma ksantoryczna o barwie kremowo złotej z ciałem silnie usianym czarnymi kropkami. Jak odróżnić samca od samicy? Bardzo łatwo. Samiec posiada o wiele bardziej zaostrzone płetwy grzbietową i odbytową.

Warunki naturalne, z jakimi te ryby się spotykają w Azji są czasami dla nich drastyczne, ale w nich żyją i pobierają z nich pokarm. Nikt nie wie ile dziennie ginie gurami w takich warunkach, dlatego dla dobra naszych ryb stwórzmy im takie warunki, na jakie zasługują i w jakich będą wspaniale się rozwijać. Młode osobniki są bardzo agresywne względem swojego gatunku, dlatego należy je hodować pojedynczo. Rozmiary takiego młodego rozbójnika dochodzą do 20 cm. Zapewniamy mu zbiornik duży około 200 L. Akwarium należy szczelnie przykryć tak, aby ryby, gdy będą pobierać pokarm nie przeziębiły sobie błędnika. Zbiornik powinien dobrze naświetlony światłem sztucznym i stać w miejscu dobrze nasłonecznionym. Ryba ta produkuje olbrzymie ilości metabolitów, co sprawia, że w naszym zbiorniku powinniśmy umieścić bardzo wydajny filtr. Ja w swojej hodowli nie stosuje wielkich filtrów, lecz filtry średnie - ale w kliku sztukach - jeśli chodzi o dorosłe gatunki. Dla młodego pojedynczego osobnika z pewnością wystarczy jeden duży filtr. Montujemy również grzałkę, która będzie podgrzewać wodę do 22-30’C. Twardość wody i odczyn nie mają większego znaczenia w hodowli tej ryby. Na podłoże dla tego gatunku stosujemy ciemny piasek lub żwir. Będzie on dobrze kontrastował z naszymi jasnymi rybami. Elementy dekoracyjne takie jak korzeń, czy kamienie lub kawałki drzewa umieszczamy już według własnego upodobania. Nie ma tu jakiś przeciwwskazań, o stosowaniu takich elementów. Ważnym czynnikiem jest duże pokrycie roślinami naszego zbiornika, ponieważ w naturalnym biotopie występuje taka roślinność.

Ryby te chętnie zjedzą sobie pokarm roślinny mogą one podskubywać nasze rośliny. Dlatego powinniśmy urozmaicać ich pokarm roślinami zielonymi. Jednak w porze tarła nie unikniemy podjadania roślin. W naturze gurami mają też styczność z roślinami pływającymi, dlatego też możemy takie umieścić w zbiorniku. Powinniśmy zasadzić rośliny w określonej części akwarium, zaś w innej pozostawić dużo wolnej przestrzeni. Będzie ona powodować, że częściej będziemy mogli oglądać swoje ryby, a one będą miały więcej miejsca do wzmożonego ruchu. Dorosłe osobniki nie są już groźne, dlatego można je umieścić z innymi gatunkami ryb zbliżonymi rozmiarami do gurami, aby nie stały się ich pokarmem. Zalecam też ze względu na zdolności produkcyjne ryb podmieniać tygodniowo 20% wody. Ryba ta jak wiadomo jest dosyć duża, dochodzi do rozmiarów 40 cm. Wiadomo, że też musi dużo jeść, ponieważ jest ona ogromnym żarłokiem. W naturze zjada chyba wszystko, co jej podejdzie pod pyszczek. W akwarium też nie wybrzydza. U mnie zjadałyby wszystko, co bym im podał, ale nie chce ryzykować choroby tak, więc polecam: larwy muchówek, dżdżownice, małe rybki, filety rybne, mrożonki, sztuczne płatki, granulki, tabletki, sałatę szpinak, parzony groszek, cukinie, marchewkę, pokrojone banany, winogrona, wiśnie, ziemniaki. Wśród wszystkich moich ryb jest wiele odważnych, które przyjmują pokarm wprost z ręki. Gdy posiadamy parę ryb, które zdolne są do rozrodu i mamy dość duży zbiornik tarło jest tylko kwestią czasu. Obydwoje rodzice budują gniazdo z roślin połączonych pęcherzykami piany. Gdy samica zniesie ikrę należy ją odłowić do innego zbiornika, zaś samiec będzie ziarenka ikry przenosił do gniazda. W sile wieku samicy można od niej uzyskać około 3500 jaj. Po dobie młode będą się już wylęgać i przebywać do około 5 dni w gnieździe. Samiec opiekę będzie sprawował nad nimi jakieś 2-3 tygodnie i należy go później odłowić, bo będzie chciał zjeść swoje młode. Po wyjściu z gniazda młode będą szukać pokarmu. Możemy im wtedy podawać w pył zmielony suchy pokarm lub np. drobny plankton. Gdy będziemy prawidłowo je karmić po kwartale będą miały około 3 cm długości zaś po roku 20 cm. Gurami olbrzymi należy do ryb wyjątkowo długo żyjących.